હે સદાશિવ

હે સદાશિવ હે મહેશ્વર, વંદના સ્વીકારજો;

આદિ દેવ જગતપિતા હે, સ્મરણ રસ પીવડાવજો.

 

ધવલ ગીરી શૃંગે, તમે સ્થિર આસને બિરાજતા;

ચંદ્ર રેખા ભાલ પર, ને જાહ્નવી શીશ ધારતા;

ભસ્મ લેપનથી પ્રભુજી, દેહને નીખારજો…                  હે સદાશિવ…

 

ધીન્ તડક થૈ, ધીન્ તડક થે, નૃત્ય મુદ્રા શોભતી;

તાંડવે સૃષ્ટિ સકળ થઈ, એક રૂપે ઓપતી;

હર અણુ બ્રહ્માંડમાં, ઈશ નૃત્ય લીલા નચવજો…        હે સદાશિવ…

 

નૃત્ય સંગીત ગીતના આચાર્ય છો નટરાજ હે;

વિદ્યા કલા ગુરુવર્ય છો, જગમાં પ્રથમ ધીરાજ હે;

જ્ઞાન ને કલ્યાણની રીમઝિમ વિભુ રેલાવજો…           હે સદાશિવ…

 

રુદ્ર વીણા બજવતા, મુજ હૃદય વીણા ઝણઝણે;

ડમ્ ડમક ડમરુ બજે, ત્યાં ઊર્મિ સાગર ધમકે;

દુ:ખ હર કલ્યાણ કર, શિવ ચરણ શરણું આપજો…     હે સદાશિવ…

=== ૐ ===

શ્રાવણ વદ અમાસ, સં. ૨૦૫૫, ગુરુવાર. તા. ૯-૯-૧૯૯૯.

આનંદે નાચતો નિવાસ.

ઊર્મિની ઈંટોથી સર્જ્યો આવાસ મેં,

આનંદે નાચતો કીધો નિવાસ મેં.

 

સંતાનોને સંતની મેં દિશા ચીંધી,

સંસ્કાર ઉપવીતની દીક્ષા છે દીધી,

બુદ્ધિની શુદ્ધિનો કીધો પ્રયાસ મેં. . .                      આનંદે. . .

 

પ્રિયવાણી પ્રિયાના મુખને શોભાવતી,

આતિથ્ય પૂજાથી ઘરને દિપાવતી,

સાચા મિત્રો કીધા મનનો શણગાર મેં. . .                આનંદે. . .

 

નિજના પરસેવે લક્ષ્મીજી આરાધીયા,

સાથ સાથ વિષ્ણુના ચરણો પખાળીયા,

વૈભવને માન્યો છે ઈશનો પ્રસાદ મેં. . .                  આનંદે. . .

 

જ્ઞાનની ઉપાસના ને કલ્યાણ ચાહના,

એ રીતે થાતી શિવજીની આરાધના,

મળતું ભોજન માન્યું સાચું મિષ્ટાન્ન મેં. . .              આનંદે. . .

 

સાચા સંતો એતો ઈશ્વરનાં દૂતો,

એવાં સાધુ કેરો સથવારો કીધો,

એવો ગૃહસ્થાશ્રમ તો ધન્ય થઈ ઝૂમે. . .                 આનંદે. . .

=== ૐ ===

વૈશાખ વદ ચૌદશ, સં. ૨૦૪૨, શુક્રવાર. તા. ૬-૬-૧૯૮૬.

પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

શમણાં સાચાં થાય પ્રભુના શમણાં સાચા થાય,

‘તીર્થરાજ’ની માંહ્ય પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

 

ભટ્ટકુમારીલ ક્રોધે બળતો,

મૂર્તિ પૂજાનો છેદ ન સહેતો,

ઉરમાં લાગી લ્હાય; પ્રભુની આંખે જળ ઉભરાય.

 

જગના વિદ્વાનો ધનવાનો,

સંહારે એનાં અરમાનો,

આગ મહીં શેકાય; કેવું બલિદાન કે’વાય?

 

ટપ ટપ ગાજી ત્યાં ચાખડીઓ,

સંસ્કૃતિ ઉત્થાનની ઘડીઓ,

સ્વામી શંકર ધાય; હરિના ઉરમાં શાંતિ થાય.

 

કોલ ઉપાડે શંકર સ્વામી,

“તમ ઈચ્છાનો થઉં અનુગામી”

ઉજ્જડ ઉજવળ થાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

 

ધરતીને ઘમરોળી નાખી,

સંસ્કૃતિ હરખાતી નાચી,

કુંભ મિલન ઊજવાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

 

આજ ફરી સંસ્કૃતિ રડતી,

ભ્રાંત ધર્મ ઉધેવ કરડતી,

હરિનું મન દુભાય, શોધે પોતાનો જગ માંહ્ય.

 

પાંડુરંગ શંકર સ્વામી થઈ,

શુદ્ધ કરે એ ગંગાજળ થઈ,

પ્રસરાવે સ્વાધ્યાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

 

માનવમાં માનવને ઘડતો,

કર્મ કુશળતા ઈશને ધરતો,

પ્રયોગ કરતો જાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.

 

તીર્થરાજ મિલનને ટાણે,

વિશ્વ સકળને નજદીક આણે,

યોગેશ્વર હરખાય; પ્રભુનાં શમણાં સાચા થાય.

    ===ૐ===

કારતક વદ બીજ, સં. ૨૦૪૨, શુક્રવાર. તા. ૨૯-૧૧-૮૫.

યોગેશ્વરના ચિત્તનો તું ચોર છે.

(રાગ – દાદાજીએ ઝાલી મારી આંગળી…)

 

યોગેશ્વરના ચિત્તનો તું ચોર છે,

એનાં દિલમાં તારો કલશોર છે.

 

યુગોના જાગરણ તેં’તો મટાડ્યાં,

રુદિયાનાં બોજ બધા એનાં ઊતર્યા,

તારાં સઘળાં કામે એની મહોર છે…             એનાં…

 

વૈદિક સંસ્કૃતિનું મંદિર સજાવ્યું,

વેદ કેરી વેદનાનું રુદન શમાવ્યું,

તું તો એનાં કાળજાની કોર છે…                 એનાં…

 

માનવને માનવમાં ઈશ્વર બતાવ્યો,

શક્તિનો એની ખજાનો ઊઘાડ્યો,

કામ કરતા ના ઈશનું કામચોર જે…             એનાં…

 

યોગ સમજાવવા પ્રયોગો તેં કીધા,

ત્રિકાળ સંધ્યાના નવનીત તેં દીધાં,

ઊગાર્યા જનને પાપોથી ઘોર જે…                એનાં…

 

સ્થાન તારું મોખરે છે જગના ઈતિહાસમાં,

તોરણીયા બાંધ્યાં છે સદીઓએ દ્વારમાં,

આજે પ્રગટી વિશ્વે સાચી ભોર છે…               એનાં…

=== ૐ‌===

પોષ સુદ છઠ, સં. ૨૦૪૧, શુક્રવાર. તા. ૨૮-૧૨-૧૯૮૪.

છંદ – ૧

ઊડે ગુલાલ આજ સંસ્કૃતિને ભાલ આજ,

લાલ લાલ વ્યોમ થકી વરસતું આવે,

સ્વાર્પણનું શોણિત જે ગગને છવાયું તે,

આનંદ ઊર્મિ કેસૂડાં થઈ આવે.

 

સંસ્કૃતિ ને ધર્મ આજ નાચતાં આનંદે,

લાલ લાલ સુરખી તો નાચે છે ગાલે,

ખુશીઓની રાગિણી ઈશને સુણાવતાં,

નાચે છે નાનકડા બાળકશા તાલે.

 

કુમકુમનાં પગલાંએ આવે છે માવડી,

યુગયુગની કાલિમા લુંછાતી આજે,

કર્મહીન માનવનાં મેણાં ફીટાયાં ને,

સ્ત્રીજન શક્તિ કાર્યક્ષેત્ર સાધે છે આજે.

 

મનડાનો મહીસાસુર ચંડમુંડ મારીને,

વાત્સલ્ય ઝરણાં છલકાવે છે આજે,

જ્ઞાન ભક્તિ કર્મ દઈ જનને રમાડતાં,

પાંડુરંગ સ્વાધ્યાયી પીણું પીવડાવે.

    === ૐ ===