શમણાં સાચાં થાય પ્રભુના શમણાં સાચા થાય,
‘તીર્થરાજ’ની માંહ્ય પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.
ભટ્ટકુમારીલ ક્રોધે બળતો,
મૂર્તિ પૂજાનો છેદ ન સહેતો,
ઉરમાં લાગી લ્હાય; પ્રભુની આંખે જળ ઉભરાય.
જગના વિદ્વાનો ધનવાનો,
સંહારે એનાં અરમાનો,
આગ મહીં શેકાય; કેવું બલિદાન કે’વાય?
ટપ ટપ ગાજી ત્યાં ચાખડીઓ,
સંસ્કૃતિ ઉત્થાનની ઘડીઓ,
સ્વામી શંકર ધાય; હરિના ઉરમાં શાંતિ થાય.
કોલ ઉપાડે શંકર સ્વામી,
“તમ ઈચ્છાનો થઉં અનુગામી”
ઉજ્જડ ઉજવળ થાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.
ધરતીને ઘમરોળી નાખી,
સંસ્કૃતિ હરખાતી નાચી,
કુંભ મિલન ઊજવાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.
આજ ફરી સંસ્કૃતિ રડતી,
ભ્રાંત ધર્મ ઉધેવ કરડતી,
હરિનું મન દુભાય, શોધે પોતાનો જગ માંહ્ય.
પાંડુરંગ શંકર સ્વામી થઈ,
શુદ્ધ કરે એ ગંગાજળ થઈ,
પ્રસરાવે સ્વાધ્યાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.
માનવમાં માનવને ઘડતો,
કર્મ કુશળતા ઈશને ધરતો,
પ્રયોગ કરતો જાય; પ્રભુના શમણાં સાચા થાય.
તમારું મનન એજ મારું કવન હો! 