યમુના કિનારે.

યમુના કિનારે શ્યામ ગાય ચારે,

ત્રિભંગા કૃતિ કહાનાની મનોરમ્ય લાગે.

 

લીલી લીલી હરિયાળીની પહેરીને કંમુકી,

મલકાતી લે અંગડાઈ કાલિંદી વાંકીચૂંકી,

સ્નેહગીત છેડે નીરના ઝાંઝર ઝણકારે…                યમુના…

 

કૂણી કૂણી લાગણીની સેજ મેં બિછાવી,

મન ભાવન મોહન મૂર્તિ એમાં સૂવડાવી,

પોઢી જાજે કાનુડા મનને પથારે…                       યમુના…

 

વેણ મારાં વેણું થઈને તારાં ગીત ગુંજે,

રેણની પળો રેણુ થઈ ચર્ણ તારાં ચૂમે,

વિરહ અગ્નિ જ્યોતિ થઈ આરતી ઊતારે…              યમુના…

 

બંસીના સૂર તારા હોશ ને ગુમાવે,

થોડી થોડી શાને વ્હાલા સમાધિ લગાવે,

કરવું રુદીયું મઢૂલી, રહેવાને તારે…                      યમુના…

 

બુદ્ધિ મારી ગોપી થાયે હૈયું ગોપ થાયે,

ઊર્મિ સરવાણી છલકી યમુનાજી થાયે,

નરાવીલે ઓ નંદલાલા રાસ દિલને આરે…             યમુના…

===ૐ===

વૈશાખ સુદ દસમ, સં. ૨૦૪૫, સોમવાર. તા. ૧૫-૫-૮૯.

શીતલ શીતલ ગંગા મૈયા.

શીતલ શીતલ ગંગા મૈયા,

મીઠી મીઠી યમુનાજી,

સરસ્વતી ઓઝલમાં રહેતી,

વાતો કરતાં થઈ રાજી. . .

 

 

અલ્લાહ  બાદ થયો’તો જ્યારે,

અલ્હાબાદ તો માથા ભારે,

સુસ્તી ફૂસ્તી કેફી મસ્તી,

ખૂન ખરાબા ચોરી ડસતી. . .

 

 

તીર્થધામમાં પવિત્રતા ને,

શાંતિ ડૂસકાં ભરતાં જી,

ત્રાહિમામ સાત્વિક પુકારે,

દિલડાં દર્દ ટપકતાં જી. . .

 

 

એક ફિરસ્તો રમતો રમતો,

ભક્તિની ગંગા રેલવતો,

હૈયાની દિવાલો ભેદી,

દુષ્ટ વૃત્તિના કિલ્લા છેદી. . .

 

 

તીર્થરાજમાં “તીર્થરાજ” થઈ,

સૌને મળવા આવ્યો જી,

અલ્લાહ થઈ આબાદ હસ્યો ત્યાં,

જન ગણ મન થાતાં રાજી. . .

=== ૐ ===

ચૈત્ર સુદ આઠમ, સં. ૨૦૪૨, ગુરુવાર. તા. ૧૭-૪-૧૯૮૬.

गंगा यमुना सरस्वती ।

गंगा यमुना सरस्वती,

करती सबकी उर्ध्वगति . . .                    गंगा . . .

 

कोटि कोटि जन संगम नहाते,

पाप चढाकर पुण्य कमाते,

स्वाध्यायी लाये भक्ति . . .                      गंगा . . .

 

युग द्रष्टाकी कहानी बानी,

प्रभु कार्यकी अमर कहानी,

पीठीका है ईश भक्ति . . .                        गंगा. . .

 

मेल हुआ मानव मानवका,

खेल मिटा अब ऊंचनीचका

ईश संतान सभी ये मति . . .                    गंगा . . .

 

कृति चढाने कॄषि बनाये,

वृक्षोमें विष्णु मन भाये,

प्रकट हुई विष्णु पत्नी . . .                       गंगा . . .

 

भक्तिकी शक्ति प्रकटाई,

संघ शक्तिकी ज्योत जलाई,

की अमृतालयम् कृति . . .                       गंगा . . .

 

जन सेवा नहीं ध्येय हमारा,

हो युग परिवर्तन ये नारा,

लाचारीसे हो मुक्ति . . .                           गंगा . . .

 

गंगा माँकी गोदमें आये,

पांडुरंग प्रसादी लिये,

तीर्थराजकी अमर स्मृति . . .                    गंगा . . .

    === ॐ ===

मार्गशीर्ष कृष्ण पक्ष ११, सोमवार, सं. २०४२ । दि. ६-१-१९८६ ।

ओ मेरे पांडुरंग तेरे कितने है रंग।

ओ मेरे पांडुरंग तेरे कितने है रंग,

कुछ जाने, जहाँको बतायेंगे हम …

आये गंगाके तीर देखे यमुनाके नीर,

किया हमने सरस्वती मांको नमन …

 

ज्ञान भक्ति कृतिकी त्रिवेणी बही,

भाव वर्षाकी रिमझिम बरसती रही,

खिले जीवन केवल किया मनको विमल,

आदमी आदमीका जुडाया संबंध …                  ओ मेरे …

 

तुने भक्तिकी शक्तिका प्रकटन किया,

एक निष्ठा सभर संगठनभी किया,

कि योगेश्वर कृषि मत्स्यगंधा हंसी,

आये बसने योगेश्वर अमृतालयम …                 ओ मेरे …

 

भेदका छेद तुने सहजमें किया,

रक्त सर्जक प्रभु है पिता ये कहा,

कोई ऊंचा नहीं कोई नीचा नहीं,

आज तूटे जगतसे हैं झूठे भरम …                   ओ मेरे …

 

धर्म संस्कृतिका तु सहारा बना,

भ्रांत भक्ति जलाने तु शोला बना,

मिटा मनका मरन मिली ईशकी शरन,

दी है द्रष्टि समझने सुख और गम …                ओ मेरे …

 

आये आंसु ऋषिके नयनमें उभर,

पांडुरंगी जगतकी छबि देखकर,

देखो दुनियाके जन, खोलो अपने नयन,

मात गंगाके तट पर अनोखा मिलन …            ओ मेरे …

=== ॐ ===

मार्गशिर्ष कृष्ण पक्ष अष्टमी, सं. २०४२, शनिवार । दि. ४-१-१९८६।

ધનશ્યામ વસતા.

(રાગ – મારા દ્વારીકાના નાથ તારી પાસ આવ્યો છું…)

 

મારે હૈયાને મુકામ, ધનશ્યામ વસતા;

ઘનશ્યામ વસતા, મીઠું મીઠું હસતા…                                           મારે…

 

અહંકારનું ભોજન જમતા, પ્રેમ પીયૂષને પીતા;

ઈશ સમર્પિત કામોમાં, એ હોંસે રમતા;

મારા રુદિયાની સરકાર, ઘનશ્યામ વસતા…                                 મારે…

 

લાગણીઓને યમુના કાંઠે, નૃત્ય મહીં છે ઝુમતા;

જીવનની રાગિણી ગોપી, એને રાસ નચવતા;

મારા દિલડાને દરબાર, ઘનશ્યામ વસતા…                                  મારે…

 

શ્વાસે શ્વાસે બજે બાંસુરી, હોંશે કા’ન બજવતા;

વ્હાલા ને નટખટ બાલમજી, આમ તેમ ચીડવતા;

મારા જીવનનો સરતાજ, ઘનશ્યામ વસતા…                                મારે…

 

ભવ સાગરથી ભાવ સાગરે, શ્યામ મને લઈ જાતા;

ક્ષાર સમુદ્રેથી ક્ષીર સાગર, લઈને છે સંચરતા;

મારા જીવનનો મુકામ, ઘનશ્યામ વસતા…                                   મારે…

 

ગીતાનું ગીત ગાતા નટવર, જગ નીંદર ને હરતા;

પાંડુરંગ એ પાવન વાણી, લઈને વિશ્વે ઘુમતા;

મારા પૌરુષનો પડકાર, ઘનશ્યામ વસતા…                                  મારે…

                      ===ૐ===

ફાગણ વદ દસમ, સં. ૨૦૪૦, સોમવાર. તા. ૨૬-૩-૮૪.