(રાગ – તમે સાચા સ્વાધ્યાયી બનો ઊઠો ઊઠો…)
તમે દાદાનો સાદ સુણી ઊઠો ઊઠો…
હો ભાઈ દાદાનો સાદ સુણી ઊઠો ઊઠો
તીર્થોનો રાજ ‘તીર્થરાજ’ છે પુકારતો,
એનાં શમણાંમાં રંગ પુરો પૂરો,
એ.. એ.. જ્ઞાની વૈજ્ઞાનિકના પ્રશ્નોના સૌ જવાબ,
દેશે ત્યાં પાંડુરંગ શૂરો શૂરો… રે દાદા…
પ્રશ્નોની જાળ મહીં ગૂંચવાયો માનવી,
તંત બધો આજ અહીં તૂટ્યો તૂટ્યો,
એ..એ.. બૌધિક સામાજીક આધ્યાત્મિક ઉત્તર મળ્યા,
નિજની શ્રદ્ધા જગાડી બેઠો કીધો… રે દાદા…
ઊગ્યો છે ભાણ જગે શ્રદ્ધા વિશ્વાસનો,
સંસ્કૃતિ ધર્મ પ્રાણ રિઝયો રિઝયો,
એ.. એ.. પંથોના વાડાઓ સઘળા તૂટી રહ્યાને,
વૈદિક સંસ્કૃતિ માર્ગ ખૂલ્યો ખૂલ્યો… રે દાદા…
સૈકાના અંધારાં દશકમાં વાળીયાં,
સાચો માનવ ઊભો કીધો કીધો
એ.. એ.. રડતી ભક્તિને વળી થોથલાં કરમ કાઢી,
સાચો જીવનનો રાહ ચીંધ્યો ચીંધ્યો… રે દાદા…
તમારું મનન એજ મારું કવન હો! 