દીધાં બલિદાન.

દીધાં બલિદાન સંતે કેવાં રૂપાળા,

એને ના કરશું અમે કો’દી કાળા.                          દીધાં. . .

 

સર્જ્યો એણે ઈતિહાસ,

પૂરશું એમાં અમ શ્વાસ,

ધરશું ચરણોમાં ધબકતાં યૌવન હુંફાળાં. . .           દીધાં. . .

 

તીર્થરાજનું મિલન,

ગુંજે ચૌદે ભવન,

પાંચજન્ય થઈને ગુંજીશું કૃપાળા. . .                     દીધાં. . .

 

કીધા વિધવિધ પ્રયોગ,

કરવા શિવનો સંયોગ,

તેથી ઉપવનને કૃષિ છે દિવ્ય પ્રેમશાળા. . .           દીધાં. . .

 

અંધ ભક્તિના ખેલ,

એની ચાલી’તી રેલ,

કૃતિ ભક્તિ બતાવીને કાઢ્યાં છે જાળાં. . .             દીધાં. . .

 

ગામ ગામમાં કૃષિ,

જોઈ હસતાં ઋષિ,

નથી શ્રમદાન એતો છે સાચી જપમાળા. . .            દીધાં. . .

 

લાગે જાણે ભુક્તિ,

તોયે મળતી મુક્તિ,

તેથી ‘દાદા’નો ખોળો છે માતૃ પપ્રેમશાળા. . .          દીધાં. . .

=== ૐ ===

જેઠ વદ છઠ, સં. ૨૦૪૨, શુક્રવાર. તા. ૨૭-૬-૧૯૮૬.

ઋષિ પ્રેમ વર્ધન, ફરતીકૂઈ. પ. પૂ. દાદાની સંનિધિમા બપોરે ૧૨:૩૦ વાગે.

આનંદે નાચતો નિવાસ.

ઊર્મિની ઈંટોથી સર્જ્યો આવાસ મેં,

આનંદે નાચતો કીધો નિવાસ મેં.

 

સંતાનોને સંતની મેં દિશા ચીંધી,

સંસ્કાર ઉપવીતની દીક્ષા છે દીધી,

બુદ્ધિની શુદ્ધિનો કીધો પ્રયાસ મેં. . .                      આનંદે. . .

 

પ્રિયવાણી પ્રિયાના મુખને શોભાવતી,

આતિથ્ય પૂજાથી ઘરને દિપાવતી,

સાચા મિત્રો કીધા મનનો શણગાર મેં. . .                આનંદે. . .

 

નિજના પરસેવે લક્ષ્મીજી આરાધીયા,

સાથ સાથ વિષ્ણુના ચરણો પખાળીયા,

વૈભવને માન્યો છે ઈશનો પ્રસાદ મેં. . .                  આનંદે. . .

 

જ્ઞાનની ઉપાસના ને કલ્યાણ ચાહના,

એ રીતે થાતી શિવજીની આરાધના,

મળતું ભોજન માન્યું સાચું મિષ્ટાન્ન મેં. . .              આનંદે. . .

 

સાચા સંતો એતો ઈશ્વરનાં દૂતો,

એવાં સાધુ કેરો સથવારો કીધો,

એવો ગૃહસ્થાશ્રમ તો ધન્ય થઈ ઝૂમે. . .                 આનંદે. . .

=== ૐ ===

વૈશાખ વદ ચૌદશ, સં. ૨૦૪૨, શુક્રવાર. તા. ૬-૬-૧૯૮૬.

શીતલ શીતલ ગંગા મૈયા.

શીતલ શીતલ ગંગા મૈયા,

મીઠી મીઠી યમુનાજી,

સરસ્વતી ઓઝલમાં રહેતી,

વાતો કરતાં થઈ રાજી. . .

 

 

અલ્લાહ  બાદ થયો’તો જ્યારે,

અલ્હાબાદ તો માથા ભારે,

સુસ્તી ફૂસ્તી કેફી મસ્તી,

ખૂન ખરાબા ચોરી ડસતી. . .

 

 

તીર્થધામમાં પવિત્રતા ને,

શાંતિ ડૂસકાં ભરતાં જી,

ત્રાહિમામ સાત્વિક પુકારે,

દિલડાં દર્દ ટપકતાં જી. . .

 

 

એક ફિરસ્તો રમતો રમતો,

ભક્તિની ગંગા રેલવતો,

હૈયાની દિવાલો ભેદી,

દુષ્ટ વૃત્તિના કિલ્લા છેદી. . .

 

 

તીર્થરાજમાં “તીર્થરાજ” થઈ,

સૌને મળવા આવ્યો જી,

અલ્લાહ થઈ આબાદ હસ્યો ત્યાં,

જન ગણ મન થાતાં રાજી. . .

=== ૐ ===

ચૈત્ર સુદ આઠમ, સં. ૨૦૪૨, ગુરુવાર. તા. ૧૭-૪-૧૯૮૬.

માન સરવર

માન સરવર હંસની પાંખો બધે ફેલાઇ ગઈ,

‘શ્વેત નગરી’ જોતજોતામાં અહીં સર્જાઈ ગઈ.

 

પુરુષ સૂક્ત મહીં કહેલો પુરુષ ત્યાં પ્રગટી રહ્યો,

હજ્જાર મસ્તક ચરણ નયનોની ઝલક દેખાઈ ગઈ.

 

વેતન વિના તન અર્પીને પૂજા કરે પૂજારીઓ,

શક્યતા કંઈ છે નહીં કહેનારની જીભ બંધ થઈ.

 

વાયુ વરુણ ને અગ્નિએ પણ ચેનચાળા ખૂબ કર્યા,

‘દાદા’ની યોગેશ્વર પ્રતિ શ્રદ્ધાની ત્યારે જીત થઈ.

 

વિદ્વાન સંતો શાસકો આશ્ચર્યથી દિગ્મૂઢ બન્યા,

ભક્તિની શક્તિ સૌ સવાલોના જવાબો દઈ ગઈ.

 

ત્રિવેણીના સંગમ તટે જ્યાં તીર્થરાજ મિલન થયું,

ત્યાં પથ પ્રદર્શક પાંડુરંગી ચેતના પ્રગટી રહી.

 

વર્ષો પછીના બીજ થઈને વૃક્ષ ત્યાં ઝૂમી રહ્યા,

એંધાણ સતયુગના જણાયાં ને નિરાશા દૂર થઈ.

 

દેશ ને વિદેશના ચિંતક વદયા એકજ સૂરે,

પાંડુરંગ જ યુગ પુરુષ છે ના હવે શંકા રહી.

=== ૐ ===

ચૈત્ર સુદ સાતમ, સં. ૨૦૪૨, બુધવાર. તા. ૧૬-૪-૧૯૮૬.

गंगा मैयाके दर्शन ।

गंगा मैयाके दर्शन आये है,

भाव जाह्नवीमें नहाने हम आये है ।            गंगा . . .

 

भक्तिफेरीमें हम जातें,

ईश विचार सभीको कहतें,

मानवमें माधवको हम निहारे है ।              गंगा . . .

 

हृदय हृदयकी स्नेह सरिता,

मानव मनको प्रेमसे जीता,

संघ भावसे एक बने हम आये है ।             गंगा . . .

 

आडंबरके वस्त्र सजेथे,

कर्मकांड शृंगार रचे थे,

विकृत था जो धर्म अभी मिट पाये है ।        गंगा . . .

 

भाव भक्तिका हृदय पिछाना,

कृति भक्तिका मर्मभी जाना,

भक्तिकी शक्ति जो क्रांति लायी है ।             गंगा . . .

 

भेदभावका दफ़न किया है,

ऊंचनीचका हनन किया है,

एक पिताके पुत्र सभी ये दर्शन प्यारा है ।     गंगा . . .

 

समर्थने सहयोग दिया है,

दुर्बलने गौरव पाया है,

भाई भाईका नाता दिलका वादा है ।            गंगा . . .

 

पांडुरंगने की है क्रांति,

आज मिटी है जगकी भ्रांति,

तीर्थराजमें ये कहने हम आये है ।               गंगा . . .

    === ॐ‌ ===

पोष शुक्ल पक्ष १, सं. २०४२, शनिवार । दि. ११-१-१९८६ ।