દીધાં બલિદાન.

દીધાં બલિદાન સંતે કેવાં રૂપાળા,

એને ના કરશું અમે કો’દી કાળા.                          દીધાં. . .

 

સર્જ્યો એણે ઈતિહાસ,

પૂરશું એમાં અમ શ્વાસ,

ધરશું ચરણોમાં ધબકતાં યૌવન હુંફાળાં. . .           દીધાં. . .

 

તીર્થરાજનું મિલન,

ગુંજે ચૌદે ભવન,

પાંચજન્ય થઈને ગુંજીશું કૃપાળા. . .                     દીધાં. . .

 

કીધા વિધવિધ પ્રયોગ,

કરવા શિવનો સંયોગ,

તેથી ઉપવનને કૃષિ છે દિવ્ય પ્રેમશાળા. . .           દીધાં. . .

 

અંધ ભક્તિના ખેલ,

એની ચાલી’તી રેલ,

કૃતિ ભક્તિ બતાવીને કાઢ્યાં છે જાળાં. . .             દીધાં. . .

 

ગામ ગામમાં કૃષિ,

જોઈ હસતાં ઋષિ,

નથી શ્રમદાન એતો છે સાચી જપમાળા. . .            દીધાં. . .

 

લાગે જાણે ભુક્તિ,

તોયે મળતી મુક્તિ,

તેથી ‘દાદા’નો ખોળો છે માતૃ પપ્રેમશાળા. . .          દીધાં. . .

=== ૐ ===

જેઠ વદ છઠ, સં. ૨૦૪૨, શુક્રવાર. તા. ૨૭-૬-૧૯૮૬.

ઋષિ પ્રેમ વર્ધન, ફરતીકૂઈ. પ. પૂ. દાદાની સંનિધિમા બપોરે ૧૨:૩૦ વાગે.

સ્વયં સંગીત

શિરની સિતાર દિલ તણી ઠૂમરી બજાવી ગઈ,

દર્દની ગઝલ ખરી રંગત જમાવી ગઈ,

અરમાનની એ ભૈરવી ગુલતાન કરી ગઈ,

નયનો ભરેલી તાન તો મલ્હાર રચી ગઈ;

 

દિલના એ ધબકારથી તબલા બજી ગયા,

શ્વાસ પ્રતિશ્વાસ બાંસુરી બની ગયા,

નયનો તણાં મટકાં ખરાં મંજીરા બની ગયા,

હાર્મોનિયમ સુરાવલી અધરો મૂકી ગયા;

 

શ્રોતા અને સર્જક બન્યો બન્ને હું એકલો,

સાધક અને ગુરુ બન્યો બન્ને હું એકલો,

વાદક અને ગાયક બન્યો બન્ને હું એકલો,

મનથી સ્ફૂરેલ ગીતનો માલિક હું એકલો.

=== ૐ ===

તમારું મનન એજ મારું કવન હો.

 

તમારું મનન એજ મારું કવન હો,

તમારી મૂરતને નીરખતાં નયન હો.

 

કરુણા થઈને જગતમાં વરસતાં,

પીલાવો સુધા સ્નેહની દિલ કણસતાં,

કરો સ્થિર પગને યુગોથી ભટકતા,

વિસામો ભુલ્યાનો તમારાં ચરણ હો…                    તમારી મૂરતને…

 

પ્રભાતે હૂંફાળો તમે સ્પર્શ કીધો,

નયન જ્યાં ખુલ્યાં ત્યાં સ્મૃતિ શ્વાસ દીધો,

બપોરે બની શક્તિ સંચાર કીધો,

શયનમાં પ્રભુ એક શાંતિ ભવન હો…                   તમારી મૂરતને…

 

શું દેવું તમોને એ મારી છે મૂંઝવણ,

ધરાવીશ હું નૈવેદ્યમાં નિજનું કૌશલ,

હૃદય એવું દેજો થતું ભાવ પ્રસરણ,

ખીલે સ્નેહ ઉપવન દિલે એ સ્તવન હો…              તમારી મૂરતને…

===ૐ===

જેઠ વદ અમાસ, સં. ૨૦૪૧, મંગળવાર. ૧૮-૦૬-૧૯૮૫.

દિલનાં દિલેર જુવો ભારતનાં ગામડાં.

(રાગ – ચાહો તો કાન તમે રમવાને આવજો…)

 

દિલનાં દિલેર જુવો ભારતનાં ગામડાં,

ભાગોળે સ્નેહનાં તલાવ હો જી…    રે…                        દિલનાં. . .

 

ધૂળમાં ખીલેલાં છે માનવનાં ફૂલડાં,

ભોળપણ ને ભાવનાનાં ઊછર્યાં અહીં કૂંડાં,

નયણામાં પ્રેમનાં ઝરણ હો જી…    રે…                        દિલનાં. . .

 

જગનાં છે અન્નદેવ ભારતનાં ગામડાં,

એની અવગણનાથી થાશે અહીંયા મડાં,

આદમ જાતિનો છે પ્રાણ હો જી…    રે…                        દિલનાં. . .

 

ધર્મ અને સંસ્કૃતિ એમનો સુહાગ છે,

શ્રધ્ધા ને ભક્તિથી ધબકતો શ્વાસ છે,

ઈશના વિશ્વાસનો મુકામ હો જી…    રે…                       દિલનાં. . .

 

વ્હેમથી પીસાયા ને અજ્ઞાને મારીયા,

એમનાં કલેવર ‘ડાહ્યા’એ સંહારીયા,

પીછાં વિણ મોર સમા હાલ હો જી…    રે…                    દિલનાં. . .

 

તરછોડ્યાં વિશ્વે ‘દાદા’એ સ્વીકાર્યાં,

‘ભારતના દિલ’ માંહી ચેતન પ્રગટાવીયાં,

પાંડુરંગ હૈયે નિવાસ હો જી…    રે…                              દિલનાં. . .

 

યોગેશ્વર કૃષિથી એતો છે શોભતાં,

અમૃતાલયમ સર્જી જગમાં છે ઓપતાં,

વિષ્ણુની લક્ષ્મીના સર્જક હો જી…    રે…                      દિલનાં. . .

    ===ૐ===

ચૈત્ર સુદ પૂનમ (હનુમાન જયંતી), સં ૨૦૪૧, શુક્રવાર. તા. ૫-૪-૮૪ (ગુડ ફ્રાઈડે).

જીવ જગત જગદીશ.

(રાગ – ભાઈ મારે કરવો છે સ્વાધ્યાય)

 

જીવ જગત જગદીશનો નાતો જેનાથી સમજાય,

    ભાઈ એ તો અગિયારસ કહેવાય. . . (૨)

સાચી લગનથી હરિ ચરણોમાં સ્નેહ થકી બેસાય,

એનાં નામે એનાં કામે મનડું રમતું થાય. . .                              ભાઈ એ તો. . .

 

જ્ઞાનેન્દ્રિય કર્મેન્દ્રિય ને મન એ અગિયાર ગણાય,

એ તો સઘળાં અર્પણ કરતાં પ્રભુજી ખૂબ હરખાય. . .                  ભાઈ એ તો. . .

 

શ્વાસે શ્વાસે હરિ છે રમતા જીવન નચવી જાય,

એ ઉપકારો યાદ કરી જે એને કાજ ઘસાય. . .                            ભાઈ એ તો. . .

 

શું ખાવાનું શું પીવાનું એ સ્થૂળ વાત જણાય,

શું કરવાનું એ સમજતાં હરિનું દિલ ખુશ થાય. . .                       ભાઈ એ તો. . .

 

કર્મયોગ ને ભક્તિ યોગનો સંગમ જો થઈ જાય,

તો તો સાકારિત ભક્તિનું દર્શન સાચું થાય. . .                          ભાઈ એ તો. . .

 

સાચી વાતો અગિયારસની સમજાવે સ્વાધ્યાય,

‘પાંડુરંગ’ની પાવન વાણી ભેદ બતાવી જાય. . .                        ભાઈ એ તો. . .

            === ૐ ===

ભાદરવા સુદ બારસ, સં. ૨૦૪૦, ગુરુવાર. તા. ૬-૯-૧૯૮૪.